CERPEN Amelia Kantesa, SMP Negeri 1 Koba: Budak Nek Tau Bai

--

Cuaca pagi ne bek men ditambeh kek langit yang warna e mirah agak keuren-uren e lah keliat. Cuaca cem ya muet ati teneng. Di kampong yang isik urang e renyek gale, ade budak name e Ardi. Budak tu gati ditugak “budak nek tau bai”.

Tok.. tok.. tok..
“Jang ooo.. Jang, bangunlah! Langet lah mentireng. Ka ken gi sekulah dak?” Kate Mak Ardi.


“Ku lah hude bai, Mak. Ku nek gi sekulah, lah,” jawab Ardi sambil ngebuka lawang kamar. “Ku nek gi sekulah luk Mak, ok,” pamit Ardi.


Pergilah Ardi ne ke sekulah naek kerito.  Hampai di sekulah rupe e gerbang lah kek tutop. Hepanjang jalan hapai ke kelas die kededep, mese e sangkak die, die lah telambat sege urang lah masok kelas gale.


“Untung ku dak telat. Pun telat tadi, gayel ku dikeruce mak kami,” kate Ardi dalem ati.


Macem biase e, Ardi belajar dak sangat kawa e. Pas bunyi bel istirahat, die langsung keluar gi natak. Ardi belajan ke kantin yang gati die pereh.


“Bik, cem biase lah ok, es teh kek mie ayam,” kate Ardi.


“Aoklah, Jang, tunggu luk,” saot bik kantin. Dak lame dari tu, bik kantin nganter pesenan Ardi.


“Makaseh Bik, ok,” kate Ardi.


Dak lame langsung dimaken kek Ardi. Pas die tengah makan, dateng Kusri, kawan Ardi mere.


“Di, ka gi dak nganggung malem ni?” Kate Kusri. Ardi baru teringet e men malem ne ade acara nganggung di kampong e.
“Gi se’. Ikak jemput ku, ok,” kate Ardi.


Saking lame nya bedue bekisah, dek sadar kalok lah ade bunyi bel masok. Keben Ardi masuk ke kelas e masing-masing. Ardi belajar ge lah dak renyek agik gara-gara nek cepet-cepet gi nganggung. Saking nue mikir e, tau-tau lah ade bunyi bel pulang sekulah.


Pas Ardi lah dateng umah, die langsung besalen baju nek maen bal kek kawan-kawan e. Sebelum Ardi gi, nya ke dapuk luk nek maken. Upe e di dapuk ade Mak e, tengah masek kek nganggung malem ne.


“Apa laok, Mak?” tanyak Ardi.
“Tingok lah Jang, dalem tudong saji ya,” saot Mak Ardi.

Tag
Share