Cerpen Ainun Hafizah Putri, MI Al-Muhajirin Koba: Tudung Saji Kite

Di pagi ari yang cerah. Amel dudok semangat belajar di sekulah. Ibu Guru made lusa ni ade acara Nganggung di sekulah. Kami disuro ngebawak pemaken ke sekulah. Kawan-kawan sekelas Amel besorak seneng.  

Sudeh pulang sekulah, Amel ngasih tau kek Nek Idang tentang Nganggung di sekulah. Nek Idang tu nenek e Amel. Die tinggal kek nenek e dari kecit. Mak kek Pak e Amel lah lame dak ade agik. Amel ni tumboh jadi anak yang pinter kek baik ati. Die ge rajin belajer e.  

Petang ari e, Amel ngeliet tumpukan kutak styrofoam kek wadah plastik untuk tempet pemaken. Kutak-kutak tu dibeli kek Nek Idang untuk Amel bawak ke sekulah pas Nganggung.  

“Nek, ngape sekarang kite ni lebih sering makai kutak-kutak ni untuk pemaken ok? Mane tudung saji e?” tanyak Amel penasaran.

Nek Idang made, “Duluk, kami makai tudung saji teros pas gi Nganggung. Tapi, kinik banyek urang yang ngerase kutak ni lebih praktis.”

“Ngape harus diganti, Nek? Ukan e tudung saji tu pacak kite pakai terus, ok?” Amel makin penasaran.
“Bener, Amel. Tapi urang kinik lebih sukak yang praktis,” jawab Nek Idang.

Di sekulah, Amel kek kawan-kawan e belajar tentang lingkungan. Banyek sampah plastik kek styrofoam pacak ngerusek alam. Ibu Guru made kek kite ni harus ngurangin sampah yang saro terurai. Contoh e kayak sampah plastik kek styrofoam.  

Tiba-tiba, Amel tekeneng kek tudung saji khas Bangka punya Nek Idang. Tudung saji tu lah lame dak tepakai. Die bepikir kalau tudung saji ni pacak ngebantu ngurangin sampah plastik kek styrofoam.  

Amel ge tekeneng kalok sude Nganggung. Kadeng sampah-sampah tu belambur di halaman masjid kampong. Besok e di sekulah. Amel punya ide nek ngajek kawan-kawan kelas e ngebawak tudung saji ke sekulah.  

“Ku punya ide! Cemane men kite kumpulin tudung saji di umah kite pulang sekulah ni.

Sude e kite hias bagus-bagus untuk kite pakai besok,” ajak Amel.

“Kate Mak ku susah mawak e,” kate Dimas dak setuju.

“Kite ni harus ngelestarikan tudung saji kite, Dimas. Kalau lame-lame cem ni tudung saji kite dak tepakai agik pas Nganggung,” ajak Amel agik.

Kawan-kawan Amel lain e setuju kek Amel. Ide Amel masuk akal. Kalau urang tu same-same kerje same, pasti berhasil. Sudeh e, urang tu sekelas bilang ke Bu Guru tentang ide Amel.

Bu Guru senyum, sudeh e ngasi jempol ke diorang tu.  
“Yessss!” teriak diorang tu sekelas.

Sude pulang sekolah, Amel kek kawan-kawan e bekumpul ngehias tudung saji. Ade yang ngehias pakai kertas warna-warni. Ade yang ngecat ulang tudung saji. Urang tu seneng ketingok e.
 
Besok pagi e. Murid-murid kek Urang tue bekumpul di halaman sekolah. Meja-meja di susun penuh kek pemaken tradisional. Di atas e, bejijer tudung saji warna-warni yang cantik. Hasil hiasan Amel kek kawan-kawan e.  

“Dengan menggunakan tudung saji, kita bisa mengurangi sampah plastik dan styrofoam yang sulit terurai,” kate Bu Guru. “Kalian lihat, tudung saji ini kuat dan bisa dipakai berulang kali.”

Semue urang tue yang dateng kagum ngeliat keindahan tudung saji. Urang tue tekeneng kek jaman duluk. Tudung saji ni selalu dipakai pas tradisi Nganggung. Sege semanget anak-anak e untuk ngejage lingkungan kek budaya. Urang tue bejanji nek terus ngelestarikan tudung saji pas acara Nganggung di kampong kelak.

Sudeh Nganggung selesai, Amel ngeliat tumpukan tudung saji yang warna-warni. Seneng ati e. Die ngerase bangga sege pacak ngebantu ngejaga tudung saji khas Bangka.

Di umah, Amel natap tudung saji punya Nek Idang yang lah dipajang di atas meja. Die senyum kek bilang dalem ati e, “Aku nek teros ngelestari budaya ni, Nek. Tudung saji khas Bangka ni kelak selalu ku jage.”
Nek Idang yang nenger kate Amel langsung meluk Amel eret-eret. “Makaseh, Amel. Nek bangga kek cucuk Nek yang peduli kek budaya kite. Terus jage selalu ok, ape pun yang kite punya sebagai urang Bangka.”

“Aoklah, Nek!” janji Amel. Dalem ati e, Amel bejanji untuk selalu bangga jadi urang Bangka kek selalu ngelestarikan budaya Bangka selame e. **

Kurator: Meilanto, Habib Safillah, dan Sudi Setiawan.